Reguladores de crecemento vexetal (PGR), tamén coñecidas como hormonas vexetais, son substancias químicas que afectan significativamente o crecemento e desenvolvemento das plantas.Estes compostos poden ser de orixe natural ou sintéticamente producidos para imitar ou influír nas hormonas vexetais naturais.

 

Funcións e importancia dos reguladores do crecemento vexetal

Os PGR regulan un amplo espectro de procesos fisiolóxicos nas plantas, incluíndo:

División e alongamento celular: controlan a taxa de división e elongación celular, influíndo directamente no crecemento global da planta.
Diferenciación: as PGR axudan ao desenvolvemento das células en varios tecidos e órganos.
Dormantía e xerminación: desempeñan un papel crítico nos procesos de latencia e xerminación das sementes.
Floración e frutificación: as PGR regulan o momento e a formación de flores e froitos.
Resposta aos estímulos ambientais: permiten que as plantas respondan aos cambios ambientais como a luz, a gravidade e a dispoñibilidade de auga.
Respostas ao estrés: os PGR axudan ás plantas a afrontar condicións de estrés como a seca, a salinidade e os ataques de patóxenos.

 

Usos dos reguladores de crecemento vexetal:

Os reguladores de crecemento das plantas son amplamente utilizados na agricultura e na horticultura.Melloran ou modifican o crecemento e desenvolvemento das plantas para mellorar o rendemento, a calidade e a resistencia do estrés.As aplicacións prácticas inclúen:

Promover o crecemento das raíces: as auxinas úsanse para estimular o crecemento das raíces nos estacas.
Regulación da maduración da froita: o etileno úsase para sincronizar a maduración da froita.
Aumento do rendemento dos cultivos: pódense aplicar xiberelinas para aumentar o tamaño das froitas e verduras.
Control do tamaño das plantas: certos PGR utilízanse para controlar o tamaño das plantas ornamentais e dos cultivos, facéndoos máis manexables.

 

Tipos de reguladores de crecemento vexetal:

Hai cinco categorías principais de reguladores de crecemento das plantas:

Auxinas: favorecen a elongación do talo, o crecemento das raíces e a diferenciación.Están implicados nas respostas á luz e á gravidade.
Giberelinas (GA): estimulan a elongación do talo, a xerminación das sementes e a floración.
Citoquininas: favorecen a división celular e a formación de brotes, e retardan a senescencia das follas.
Etileno: inflúe na maduración dos froitos, o marchito das flores e a caída das follas;tamén responde ás condicións de estrés.
Ácido abscísico (ABA): inhibe o crecemento e promove a latencia das sementes;axuda ás plantas a responder a condicións de estrés como a seca.

 

Reguladores de crecemento vexetal de uso común:

Brassinolide
Función: Brassinolide é un tipo de brassinosteroide, unha clase de hormonas vexetais que promoven a expansión e o alongamento celular, mellora a resistencia ao estrés ambiental e mellora o crecemento e desenvolvemento global das plantas.
Aplicacións: Úsase para mellorar o rendemento e a calidade dos cultivos, aumentar a resistencia aos patóxenos e mellorar o crecemento das plantas en condicións de estrés.

Cloruro de Mepiquat (Cloruro de Mepiquat)
Función: o cloruro de Mepiquat é un regulador do crecemento vexetal que inhibe a biosíntese da xiberelina, o que provoca unha redución da elongación do talo e un crecemento máis compacto das plantas.
Aplicacións: Úsase habitualmente na produción de algodón para controlar a altura da planta, reducir o aloxamento (caídas) e mellorar o desenvolvemento das cápsulas.Axuda a mellorar a eficiencia e o rendemento da colleita.

Ácido xiberélico (GA3)
Función: o ácido giberélico é unha hormona vexetal que promove a elongación do talo, a xerminación das sementes, a floración e o desenvolvemento dos froitos.
Aplicacións: Úsase para romper a latencia das sementes, estimular o crecemento das plantas ananas, aumentar o tamaño das froitas en uvas e cítricos e mellorar a calidade do malteado da cebada.

Ácido indol-3-acético (IAA)
Función: o ácido indol-3-acético é unha auxina natural que regula varios aspectos do crecemento das plantas, incluíndo a división celular, o alongamento e a diferenciación.
Aplicacións: Úsase para promover a formación de raíces en estacas, mellorar a posta de froitas e regular os patróns de crecemento das plantas.Tamén se usa no cultivo de tecidos para estimular a división e o crecemento celular.

Ácido indol-3-butírico (IBA)
Función: o ácido indol-3-butírico é outro tipo de auxina que é particularmente eficaz para estimular a iniciación e o desenvolvemento das raíces.
Aplicacións: Úsase habitualmente como hormona de enraizamento na horticultura para fomentar a formación de raíces nos cortes de plantas.Tamén se aplica para mellorar o establecemento de plantas transplantadas e para mellorar o crecemento das raíces nos sistemas hidropónicos.

Seguridade dos reguladores de crecemento vexetal:

A seguridade dos reguladores de crecemento das plantas depende do seu tipo, concentración e método de aplicación.En xeral, cando se usan de acordo coas directrices e recomendacións, os PGR son seguros para as plantas e os humanos.Non obstante, un uso inadecuado ou excesivo pode levar a efectos negativos:

Fitotoxicidade: o uso de doses excesivas pode danar as plantas, provocando un crecemento anormal ou mesmo a morte.
Impacto ambiental: as escorrentías que conteñen PGR poden afectar a plantas e microorganismos non obxectivo.
Saúde humana: a correcta manipulación e medidas de protección son esenciais para evitar riscos potenciais para a saúde humana.
Os organismos reguladores como a Axencia de Protección Ambiental (EPA) dos Estados Unidos e organizacións similares en todo o mundo supervisan o uso seguro dos PGR para garantir que non supoñan riscos significativos cando se usan de forma adecuada.

 

Conclusión:

Os reguladores do crecemento das plantas son ferramentas esenciais na agricultura e horticultura modernas, que axudan ao control e mellora do crecemento e desenvolvemento das plantas.Cando se usan correctamente, ofrecen numerosos beneficios, como un maior rendemento, unha calidade mellorada e unha mellor resistencia ao estrés.Non obstante, unha xestión coidadosa é fundamental para evitar posibles efectos negativos sobre as plantas, o medio ambiente e a saúde humana.